9. Transparent

#Pytania

9.5 Czy wystawa może być manifestem/protestem? → odpowiada Sebastian Cichocki


#pytania

Biogram: Sebastian Cichocki.

 

Zobacz pojęcie obraz w dziale Oko.

 

Więcej na ten temat w dziale Archiwum.

 

This is the show and the show is many things – głosił tytuł słynnej wystawy zorganizowanej w 1994 roku w galerii S.M.A.K w Gent, której elementami były zarówno procesualne wielkoskalowe instalacje, jak i wydarzenia choreograficzne. Wystawę opisywano z użyciem takich terminów jak „pałac rozrywki” czy „magazyn”. Tak, to prawda: wystawa może być wieloma rzeczami. Podobnie, wieloma rzeczami może być zarówno dzieło sztuki, jak i muzeum. Ale muzeum jako wesołe miasteczko, zapewniające publiczności atrakcyjne tło do selfie (czego najbardziej perwersyjnym przykładem jest amerykańska sieć Museum of Ice Cream) to wciąż za mało. Muzeum może być także sanktuarium (jak samozwańcze miasta-sanktuaria), gdzie chronić się będą wyjęci spod prawa, może być społecznościowym ogrodem, wolnym uniwersytetem, ośrodkiem grupowej terapii czy specjalną strefą ekonomiczną. Może być strajkiem, bojkotem i protestem. Nie ma dziś już żadnych powodów, aby trzymać się kurczowo przeterminowanych regulaminów, pisanych pod dyktando XIX-wiecznej świątyni-sztuki-wysokiej.

Zobacz pojęcie propaganda wizualna.

 

Zobacz pojęcie artywizm w dziale Monitoring.

 

Na skutek ogromnych zmian, jakie zaszły w systemach produkcji i dystrybucji sztuki wizualnej (dematerializacja dzieła, flirt z choreografią i kinem, przesunięcie ciężkości z widza na użytkowniczkę itd.), kalibracji uległo więc też narzędzie wystawy. Nie ma nic bardziej mylącego niż definiowanie wystawy w kategoriach zbioru milczących przedmiotów, skazanych na kontemplację przez równie milczącą publiczność. Od lat 60. XX wieku wystawa używana była niejednokrotnie jako narzędzie oporu, solidarności i wizualnej propagandy. Przykładowo, na Biennale Sztuki w Wenecji w 1968 roku David Lamelas zaprezentował wystawę, która była centrum informacji na temat wojny w Wietnamie. Obecnie formatem wystawy posługują się grupy artywistyczne na całym świecie, od Occupy Museum i Liberate Tate, po Zentrum für Politische Schönheit i GUDSKUL.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.