4. Krajobraz

#Wprowadzenia

4.1 Wprowadzenie


#wprowadzenia

Czy przestrzeń jest obrazem? Jakie narzędzia służą do zmiany punktu widzenia i jak kształtują to, co uważane jest za ważne lub nieistotne? Czy widok może być „niewinny” i co to znaczy, że z daleka jest piękny? Kto wpływa na krajobraz i jak interpretować jego zmiany? Dlaczego krajobraz wydaje się naturalny, choć jest kulturowy? W jaki sposób stwarzamy go za pomocą obrazów i ich historii?

Patrzenie z oddali pozwala zmienić rzeczywistość w estetyczny obraz, który zwalnia z doświadczania. Oglądanie pejzażu zwykle jest przyjemne i pewnie dlatego rzadko zwracamy uwagę, że myślenie o przyrodzie w kategoriach czysto estetycznych jest – etycznie – problematyczne. Przy patrzeniu z daleka łatwo powiedzieć, że się „nie widziało” szczegółów, a tym samym „nie wiedziało” o tym, co dwuznaczne lub kłopotliwe.

Kategoria krajobrazu pozwala zobaczyć siebie jako osobę patrzącą, która jest odpowiedzialna – szczególnie gdy czasami woli nie widzieć wszystkiego. To również hasło pozwalające zaobserwować, jak historycznie zmieniały się strategie używania obrazów przestrzeni do tworzenia zbiorowych wyobrażeń wpływających np. na tożsamość narodową. Zachęcamy, aby przełamać przyzwyczajenie do myślenia o „obrazie przestrzeni” w kategoriach estetycznych – pytając o to, czego nie widać lub zmieniając punkt widzenia w sposób, który pozwoli dostrzec rzeczy dotychczas ukryte.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.