O projekcie

Info

„Obrazy mogą służyć do myślenia, a patrzenie jest działaniem stwarzającym rzeczywistość społeczną” – takim hasłem zapraszaliśmy do udziału w „Szkole patrzenia”. Jej efektem jest ta publikacja stworzona z myślą o osobach, które na różne sposoby pracują z obrazami i patrzeniem (w obszarze edukacji, sztuki, nauki, mediów). To próba zespołowego i różnorodnego definiowania, czym edukacja wizualna jest i jak można ją praktykować w rzeczywistości, która (jak nam się wydaje) bardzo jej potrzebuje.

Więcej informacji w zakładce „Edukacja wizualna”

Edukacja wizualna uczy krytycznego patrzenia, które wymaga krytycznego myślenia. Rozumiemy je jako gotowość do uznawania świata za niejednoznaczny i nieoczywisty. Edukacja wizualna może polegać na patrzeniu z ukosa na to, co zwykle ogląda się od frontu, zauważaniu tego, co przezroczyste, przyglądaniu się jednej kwestii z różnych perspektyw, zmienianiu punktu widzenia i sprawdzaniu czego (i dlaczego) brakuje w polu widzenia.

Wizualność rozumiemy o wiele szerzej niż jako zjawiska związane z rozwojem sztuki i nowych mediów, choć i one są dla nas ważne – jak każdy typ obrazów i praktyka, która będąc związana z patrzeniem i oglądaniem, wpływa na społeczne relacje kształtujące codzienną rzeczywistość.

Jak powstała ta publikacja?

„Szkoła patrzenia” polegała na interdyscyplinarnej współpracy. W projekcie wzięło udział grono praktyków i praktyczek – osób, które zawodowo zajmują się patrzeniem i obrazami, choć w różnych obszarach, przy użyciu odmiennych metod i narzędzi. Edukatorzy i edukatorki, artyści i artystki, kuratorzy i kuratorki, badacze i badaczki społeczne, aktywiści i aktywistki, programistka, graficzka, reżyser teatralny, malarz, pedagożka teatru, tłumacz, redaktorka i antropolożka – spotykali się w trakcie dziewięciu comiesięcznych zjazdów „Szkoły patrzenia”, aby używać wiedzy akademickiej z obszaru kultury wizualnej do prowadzenia ćwiczeń praktycznych, służących namysłowi nad wybranymi aspektami rzeczywistości społecznej.

Podobne założenie towarzyszyło projektowi „Seminarium wizualne” realizowanym przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” w 2012 roku. 

 

Zjazdy były projektowane i prowadzone przez zaproszonych gości: teoretyków/teoretyczki i twórców/twórczynie. Tematem każdego zjazdu było słowo-klucz, za którym stały obrazy, teksty, praktyki, pytania i działania. Całość tego procesu stworzył zespół programowy, który konsultował także treść publikacji.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.