Info
Nie twierdzimy, że znaleźliśmy przepis na uprawianie edukacji wizualnej. Mamy za to nadzieję, że zgromadzone w publikacji treści pozwolą na zmianę perspektywy – edukacja wizualna, zamiast dawać gotowe rozwiązania, może rozwijać kompetencje polegające na dostrzeganiu tego, co pozornie wydaje się przezroczyste i pytaniu o to, co (zbyt łatwo) bywa przeoczane.
Publikacja składa się z dziewięciu działów: Oko, Selfie, Seria(l), Krajobraz, Pomnik, Archiwum, Mem, Monitoring, Transparent. Do korzystania z tych treści potrzebne są otwartość, ciekawość, gotowość do własnych interpretacji oraz modyfikacji. Każdy dział stanowi odrębną całość, jednak przeczytanie kolejno wszystkich pozwoli zobaczyć, jak szerokim tematem jest edukacja wizualna i jak wiele ważnych kategorii pozwala oświetlić z nieoczywistej strony. Zgromadzone tu materiały można użyć jako punktu wyjścia do prowadzenia własnych działań i obserwacji, negocjowania interpretacji i wypracowywania nowych rozwiązań.
W każdym z działów znajdziesz:
WPROWADZENIE – zestaw pytań, twierdzeń lub tez, które pozwalają zobaczyć tytułowe hasło jako klucz otwierający pole do namysłu i działania.
DOŚWIADCZENIA – dzielimy się pomysłami na zorganizowanie sytuacji (indywidualnych lub grupowych) o charakterze doświadczalno-eksperymentalnym. To nie są gotowe recepty, raczej ramy, które można modyfikować w zależności od kontekstu i własnego doświadczenia. Do niektórych ćwiczeń dołączamy dodatkowe materiały do pobrania, które wynikają z przeprowadzenia ćwiczeń w ramach „Szkoły patrzenia”.
DZIAŁANIA – praktyczki i praktycy biorący udział w „Szkole patrzenia” realizowali w jej trakcie działania, które w ich przekonaniu mieszczą się w ramach edukacji wizualnej, problematyzując i badając jej definicję. To opisy autorskich projektów mogące być inspiracją do pracy własnej lub materiałem do analizy i interpretacji.
POJĘCIA – słowa, które potrzebowaliśmy wyjaśnić, wiedząc, że działamy w różnych obszarach i mówimy różnymi językami. Wybraliśmy pojęcia silnie obecne we współczesnej humanistyce, w tym w obszarze badań nad kulturą wizualną. Do ich opisania zaprosiliśmy teoretyków i teoretyczki, mając świadomość, że w krótkim tekście nie sposób przedstawić całej problematyki związanej z danym pojęciem.
PYTANIA – pozornie naiwne, ale jednak pozwalające na nieoczywiste odpowiedzi. Wybrane osoby, związane z programem „Szkoły patrzenia”, poprosiliśmy o odpowiedź na pytania, które uznaliśmy za kluczowe dla możliwości rozumienia danego pojęcia.
OBRAZKI Z KOMENTARZEM – materiały wizualne są w tej publikacji równorzędną częścią narracji. Niektóre z nich uznaliśmy za szczególnie ważne, bo skupiają jak w soczewce kluczowe dla danego działu kwestie. Prezentujemy je wraz z krótkimi komentarzami.
LEKTURY – cała publikacja opiera się na inspiracjach płynących z lektur o charakterze teoretycznym, które funkcjonują głównie w świecie akademickim. Wżywanie i praktykowanie teorii wymaga tego, aby ją znać. W wielu miejscach publikacji korzystamy z pojęć, odwołujemy się do twierdzeń, przywołujemy tezy, które – użyte tu skrótowo – mają swoje rozwinięcie we współczesnej humanistyce.